27 Kasım 2016 Pazar

Unutmak Mümkün Mü?

Babam, bir keresinde şöyle demişti bana:
"-İnsan yaşlandığını kendi anlamaz. Birileri ona, "abi, amca, dede..." diye hitab edince anlar."

Ben ise yaşlandığımı, babamı kaybedince anladım...
Kimseye "baba" diye seslenemediğim de anladım...
Hayatta her şeyin telafisi varmışta, ölümün yokmuş meğer.

Derler ya hani, "Hayat, sen başka planlar yaparken başına gelenlerdir."diye. Gerçekten de öyle.
Bir an, bir ses, bir bakış, bir olay, bir anlık kararsızlık ya da ne dersen de işte. Herşeyi değiştirebilir insanın hayatında. Çok mutluyum derken, herşey yolunda giderken; bir anda herşey tepetaklak olabilir. Demem o ki, kıymet bilin, sevdiklerinize sarılmadan tek bir gün geçirmeyin. En başta anne, babanıza.
-
Babam, dualarımdasın, özlemimdesin.


20 Kasım 2016 Pazar

CÜZDAN, SADECE PARA TAŞIMA ARACI DEĞİLDİR!


-En azından benim için... Çünkü para dışında çok şey taşırım ben cüzdanımda.
Biletler, abuk subuk kartlar, giriş belgeleri, doğum kağıdı (ne alakaysa), can dediklerimin "vesikalık" fotoğrafları, bir de kim olduğunu bilmediğim birinden bırakılmış (ya da öyle sanıyorum) peçeteden mektup... Daha neler neler...
-Kağıt parçası değil, hatıra...
Şiddetle tavsiye edilir! :)


ESKİ ZAMANA BİR MEKTUP

30.12.2015 - 16:00

"Hava yavaştan kararmaya başlamış,
Lapa lapa kar yağıyor dışarda.
Annem mutfakta, akşam yemeğini hazırlıyor
Ben öylece etrafı seyrediyorum odam da.


Önceden olsa,
Yani çok değil bi 5 sene önce falan bundan
Sıkı sıkı giyinmiş, sokağa atmıştım kendimi çoktan.
Bütün arkadaşlar toplanmış, oyuna bile dalmıştık şu an.

Birkaç saat sonra ellerim, vücudum buz tutmuş,
Çoraplarıma kadar ıslanmış bir vaziyette eve girerdim.
Ben bir yandan sobanın yanında ısınmaya çalışırken,
Bir yandan da kulaklarım da annemle babamın " Hasta olacaksın yine!" gibisinden cümlelerini duyardım.

Biraz önce aklıma geldi, ben o zamanlar kış aylarını, karı, soğuğu severdim.
Şimdi zaman geçti, mahallede biz de dahil kimse yok,
Eskisi gibi oynayacak çocukluk arkadaşlarım yok,
O evimizin içinde ısınacak o sobamız yok.
En önemlisi de artık babamız yok...

Şimdi benden kış aylarını, karı ve soğuğu sevmemi beklemeyin.
Ben babamı kaybettiğim gece buz tuttum. O gece, nefret ettim soğuktan. O geceden beri, üşümem de..."